دون ژوان در دوزخ (نمایش‌نامه)

پیرزنی در محوطه سرگردان است. ناگهان مردی را در گوشه‌ای می‌بیند. نفسی به راحتی می‌کشد و به سویش می‌رود و با صدای خشک و غیردوستانه‌اش که هنوز نشان از غرورش دارد و ضمنا ناراحتی‌اش را نشان می‌دهد، مرد را مورد خطاب قرار می‌دهد:پیرزن: ببخشید. من خیلی تنها هستم و اینجا خیلی جای بدی است.دن ژوان: شما تازه وارد هستید؟پیرزن: بله، فکر می‌کنم همین امروز صبح مردم. من روی تختم خوابیده بودم و تمام خانواده‌ام کنارم بودند و من چشمانم را به صلیب دوخته بودم. بعد ناگهان همه‌جا تاریک شد و وقتی نور برگشت این نور بود که با آن هیچ‌جا را نمی‌دیدم.