«زمان همیشه زمان از دسترفته است؛ گذشتهای خوش که تنها فایدهاش نمایان کردن مشقتهای اکنون است. ناامیدی امروز ما را فقط حسرت کمال گذشته است که توجیه میکند... زمانه ما را سرخورده، مایوس و خشمگین میکند چون میتوانیم آن را با زمانهای دیگر مقایسه کنیم؛ زمانهای عادلانهتر، زیباتر، کاملتر و حقیقیتر.»خلاف زمان تاملی فلسفی است درباره مواجهه با گذشته، زمان آگاهی و تجربه ناگزیر «حسرت». خلاف زمان با نقد نگاه نوستالژیزده و کلانروایتهای نوستالژی محور، بستری فراهم میکند تا خاطره، اسطوره، فراموشی، گذشته و تاریخ را از منظری جدید ببینیم.
