سايه‌هاي سوخته

خانواده خودش داشت از هم مي‌پاشيد. شايد به اين خاطر كه مادر نتوانسته بود اجزاي آن به‌قدر كافي در كنار هم قرار دهد. سجاد چطور مي‌توانست در ميانه اين تفرقه و جدايي بماند؟ چطور مي‌توانست به‌تنهايي و براي خودش به زندگي ادامه دهد؟

الهه سايه‌ها (دن كيشوت در الجزاير)

سِروانتس خالق شاهكارترين رمان تمام اعصار، دُن كيشوت، هنگام بازگشت از شمال آفريقا به وطن، در پايان نبرد سهمگين ايتاليا و اسپانيا با سلطان سليم عثماني، ربوده و در بازار الجزيره به عنوان برده فروخته مي‌شود تا پنج سال بعد كه سرانجام به خانه بازمي‌گردد. الهه سايه‌ها داستان نواده اوست؛ مردي كه خود را دُن كيشوت مي‌خوانَد و به دنبال ردپاي جد اعلايش به قلمرو سايه‌ها رسيده است. «الجزاير، شهر بزرگ اما بس بي‌معني، پرنده آزاد. اي هرزه دوست‌داشتني!» اندوهي تلخ و فراتر از مرارت مرا گرفته، چون مردي اندهگين از اين شهر قبل از من اين سخن را گفت؛ سخني كه آرزو داشتم از آنِ من بود. با اين حال خوب مي‌دانم كه هيچ گريزي از زخم‌ زدن آن‌ها ندارم و از آن جان سالم به در نخواهم برد. سگ‌زادگان! در آينده‌اي بس نزديك اتهامي به من خواهند زد مبني بر اين‌كه صاحب آن سخن من بوده‌ام، ولي نمي‌دانند با وارد آوردن چنين اتهامي تا چه اندازه مقامم را بالا برده و به جهاني بس فراتر از حد و اندازه‌ام منسوب كرده‌اند. هــر طــور مي‌خــواهد باشــد... آنــان ايـن‌گونه‌اند! تمام عمـــر و خــون خــود را در راه به دست ‌آوردن فرصت براي لطمه ‌زدن به ديگران تباه كرده‌اند. «الجزاير، اي هرزه دوست‌داشتني!»

3 ميمون

اميد

كائوس

كائوس داستان آليميان‌هاست؛ خانواده‌اي ارمني، سرشناس و ثروتمند. بعد از مرگ ماركوس آليميان و خواندن وصيت‌نامه‌اش، اين خانواده در كائوسي گرفتار مي‌شود كه رهايي از آن جز با عشق ميسر نيست. كائوس داستان دلدادگي‌ها و تطهير عاشقان است، با معصوميتي كه مدت‌هاست رخت از اين خاندان بربسته.

يادداشت‌هاي كتاب‌فروش

يادداشت‌هاي كتاب‌فروش جهان داستاني وسيعي دارد؛ از اردن تا مسكو و از گوژپشت نوتردام تا دكتر ژيواگو و قهرمانان رمان‌هاي عربي. ابراهيم الوراق كتاب‌فروشي است ترس‌خورده از صداي درونش و پنهان‌شده در پناه رديف شاهكارهاي ادبي كه بي‌وقفه مي‌خواند و گاه مي‌فروشدشان. اما رنج فزاينده‌اي كه بر او مي‌رود و بر ديگران همچنين فقر، خشونت و افراط‌گرايي از او موجود ديگري مي‌سازد و جانوران نهفته درونش را بيدار مي‌كند. «... قربان! احساس مي‌كنم مثل زني كه جنيني در رحمش تكان مي‌خورد، موجود خطرناكي را باردارم كه هر وقت عصباني مي‌شود به حركت مي‌افتد.» افسر با خنده گفت: «و اين جنين به تو چه مي‌گويد؟» «قربان او از جنين بزرگ‌تر است. اندازه يك هيولاست و همان خصوصيات هيولا را دارد.» افسر با عصبانيت گفت: «و به تو چه مي‌گويد؟» «او مرا تحريك به كشتن بعضي شخصيت‌ها مي‌كند. حتي از من مي‌خواهد جسدهايشان را مثله كنم.»

پرندگان به سوگ او مي‌روند

با خودم گفتم شايد ديگر هيچ‌وقت نتواند باغ را ببيند. مي‌خواستم همه‌چيز را نشانش بدهم. دلم مي‌خواست در آغوش من آرام بگيرد و آن‌جا را تماشا كند، باغي را كه يك عمر درختانش را هرس كرده بود، كلنگ در دست اعماقش را كاويده و هر شاخه و هر برگش را بارها لمس كرده بود. دلم مي‌خواست وقتي او يك دل سير باغ را تماشا مي‌كند، باغ هم به او بنگرد. درست وقتي با اين خيال داشتم برمي‌گشتم، ناگهان تعادلم را از دست دادم و از ترس افتادن پدرم داد زد اي واي! اگر از تعليق‌ها و گره‌هاي زندگي و پيچيدگي روابط بين انسان‌ها خسته‌ايد و مي‌خواهيد دمي را در حال و هوايي ديگر بگذرانيد، اگر بخشيده‌ايد يا بخشيده شده‌ايد اما حسرت و افسوس روزهاي گذشته رهايتان نمي‌كند، اگر داستان‌هاي بسياري از پدران و پسران خوانده‌ايد اما مي‌خواهيد از پنجره‌اي ديگر به رابطه پدر و پسر نگاهي بيندازيد، اين كتاب براي شما نوشته شده است، براي فرزندان و پدران، پدراني كه به قول راوي «تنهايي‌هاي نقش‌بسته بر پيشاني مايند».

در خان‌الخليلي اتفاق افتاد

غذا تنها چيزي نبود كه احمد از آن لذت مي‌برد. افكار شادي‌بخشي سر تاسش را پر مي‌كردند كه لذتشان كمتر از خوردن غذا نبود. اين‌كه آن دختر، همسايه‌شان بود و خانه‌اش مشرف به خانه آن‌ها. پس ديدار محتمل بود و رويارويي با آن دو چشم قريب‌الوقوع و تاثيرگذاري محتمل و تاثيرپذيري حتمي. كسي چه مي‌دانست بعد از آن چه پيش مي‌آمد؟

مرد ولگرد

واقع‌بين اما سردرگم، بي‌دست‌و‌پا و به دور از آرمان‌هاي مردانگي در تركيه آتاتورك، خيابان‌هاي استانبول و كناره دريا را تك‌افتاده و مضطرب در جستجوي زيبايي زير پا مي‌گذارد و بي‌آنكه گرفتار عشق شود، چشمش هر لحظه سوي كسي مي‌دود. قهرمان آتيلگان يك‌تنه نمونه‌ي درخشان احساسات چندپاره انسان امروزي است.

شب‌هاي طاعون

سال 1901 در بيست و نهمين ولايت امپراتوري رو به زوال عثماني، جزيره مينگر، طاعون شايع مي‌شود. پادشاه عبدالحميد براي جلوگيري از شيوع طاعون از مينگر به اروپا، سربازرس بهداشت و سلامت، بونكوفسكي پاشا، و پس از او دكتر نوري جوان ولي باتجربه را كه به تازگي با برادرزاده پادشاه، پاكيزه سلطان، ازدواج كرده، به جزيره مي‌فرستد. پاكيزه سلطان دختر پادشاه قبلي، مراد پنجم، است و كل زندگي‌اش را در كاخ زنداني بوده؛ به همراه پدر و خواهران و برادر و زنان حرمسرا و حالا براي اولين‌بار از كاخ بيرون مي‌آيد و به همراه همسرش به مينگر مي‌رود...

خداحافظ دلدادگي

من براي خودم زنده‌ام يا تو؟ آيا مالك تن خودم هستم؟ چشم و دهان و لب و دست و پا و گوش و زبان و آن‌ها براي من زنده‌اند يا من براي آن‌ها؟ با همه وجودم، با تمام اعضاي بدنم دوستت دارم. خب بدون اين وجود، بيرون از اين تن چه هستم؟ چرا به جاي من به چشمانم نگاه مي‌كني؟ چرا به جاي تو به چشمانت نگاه مي‌كنم؟ چرا بايد خودم نتوانم چشمان خودم را ببينم؟ با دست خودم دست‌هايم را لمس كنم؟ با زبانم همه چيز را بچشم در حالي كه زبانم نتواند خودش را بچشد؟ براي خودم زنده‌ام يا به خاطر تو؟

پرندگان نيز رفتند

از آن زمان كه زمينِ هموار فلوريا وجود دارد، از دوره بيزانتي‌ها و سلاطين عثماني تاكنون اين پرندگان از هر كجا كه بيايند و به هر سو كه بروند، از ماه تشرين تا پايان كانون دوم در اين محيط منزل مي‌كنند و از آن روزگاران تا به امروز ساكنان استانبول به وسيلۀ دام‌ها و تورهاي گوناگون به شكار اين پرندگان مي‌پردازند. اگر شكارچي مسيحي باشد، شكارش را به كليسا مي‌برد، يهودي به كنيسه و مسلمان به مسجد. مردم هم پرنده‌ها را از ايشان مي‌خرند و آزادشان مي‌كنند. بدين‌گونه با اين پرندگانِ ارزان‌قيمت بهشت را مي‌خرند.