ژيزل فروند در اين جستار نشان مي‌دهد كه رشد عكاسي برآمده از گسترش بورژوازي است؛ نوشتار او ميتواند اين پيوند متقابل با تاريخ پرتره را به نحو موفقي تبيين كند...
مؤلف عنصر اساسي را به خوبي ديده است. او توجه دارد كه شمار فراوان عكاسان نخستين كه هيچ‌گونه جاه‌طلبي در اين حرفه نداشتند و تنها در حلقۀ تنگي از دوستانشان پرده از آثارشان برمي‌داشتند، در چه سطح هنري قرار مي گيرند. «دقيقاً همان كساني عكاسي را به يك فعاليت تجاري بدل ساختند كه آرزوي در شمار هنر آمدنش را مي‌پروراندند.» به‌عبارت‌ديگر، عكاسي همان زمان كه ادعاي هنر دارد، خود را به مثابۀ كالا عرضه مي‌كند. اين امر با تأثيري كه عكاسي همچون فرايند بازتوليد بر خود هنر مي‌گذارد، مطابقت دارد؛ آن را از حاميان خصوصي‌اش جدا مي‌سازد و روانۀ بازار سهامي و تقاضاهايش مي‌كند.