گاوآهنت را بران (بر استخوان مردگان)

اي كاش الفباي حيوانات را مي‌دانستم تا بتوانم هشدارهاي احتياطي برايشان بنويسم: «آن طرف نرويد»، «آن غذا كشنده است»، «از سكوها دوري كنيد» قرار نيست از روي اين منبرها برايتان انجيل را موعظه كنند، از آن بالا هيچ خبر خوبي نخواهيد شنيد، آنها قول رستگاري پس از مرگ به شما نخواهند داد، آنها به روح شما رحم نخواهند كرد، چون مي‌گويند شما اصلا روح نداريد، آنها شما را همچون برادران خود نمي‌بينند، از نعمت‌هايي كه نصيبشان مي‌شود، به شما نخواهند داد. بدترين جنايتكاران روح دارند، اما شما نداريد، نه تو ...

ويتك خرس قهرمان

شوخي

اين گرم‌ترين دوره عشق ما بود. نورافكن‌ها روي برج‌هاي ديدباني روشن بودند، سگ‌ها با نزديك‌ شدن شب پارس مي‌كردند، پسرك ازخودراضي بر همه ما فرمانروايي مي‌كرد. اين‌ها فقط كمي از ذهن مرا به خود مشغول مي‌كرد؛ تمام حواسم متوجه لوسي بود. من در محاصره سگ‌هاي آدمكش و معدن واقعا خوشبخت بودم، با مشق‌هاي بيهوده نظامي حركت مي‌كردم؛ خوشبخت و مغرور بودم، زيرا با وجود لوسي مالك امتيازي بودم كه نه به رفقاي سربازم اعطا شده بود و نه به افسرانمان: كسي مرا دوست داشت، مرا علنا دوست داشت و اين را نشان مي‌داد.

قاضي

«جنگ تمام شد؛ كار رژيم اشغالگر هم همين‌طور. منفورترين نمايندگان آن رژيم يا از كشور فرار كرده بودند يا سر از زندان درآورده بودند و در همان حال قربانيان، شهيد اعلام مي‌شدند. اما همه اين‌ها فقط به بخش اندكي از ملت مربوط مي‌شد؛ بيش‌تر مردم نه مرده بودند، نه فرار كرده بودند و نه زنداني شده بودند، بلكه فقط به زندگي عادي‌شان ادامه داده بودند. آن‌ها يك‌شبه وارد دنيايي شده بودند كه در آن فرمان اعمالي صادر مي‌شد كه طبق قوانين ديروز جرم شناخته مي‌شد، دنيايي كه قوانينش جرايم همين ديروز را قهرمانانه معرفي مي‌كرد.»

آسايشگاه ساعت شني (مجموعه داستان)

آسايشگاه ساعت شني

جشن بي‌‌معنايي

جشن بي‌‌معنايي

گريزها (مجموعه داستان)

گريزها رماني است درباره سفر در قرن بيست و يكم كالبد آدمي، رماني كه از زندگي، مرگ، حركت و سلوك حرف مي‌زند. گريزها حكايت سفر به آفاق و انفس است، از جاي جاي جهان تا درون بدن انسان. از فيليپ ورهين، كالبدشناس هلندي قرن هجدهم كه پاي خود را تشريح و اجزاي آن را نقاشي كرد تا برده‌اي آفريقايي كه در قرن هجدهم در دربار ارتش به مقام مهمي رسيد و پس از مرگ جسدش را پر كردند و به نمايش گذاشتند. در قرن نوزدهم، قلب شوپن در سفر مخفيانه‌اي از پاريس به ورشو رفت و بالاخره در دوران معاصر، همسر و كودك مرد جواني در سفري تفريحي به جزيره‌اي در كرواسي به نحو اسرارآميزي ناپديد مي‌شوند. اولگا توكارچوك، با نگاه عميق و ظرافتي كه خاص اوست، ما را از لايه سطحي مدرنيته فراتر مي‌برد و متوجه كنه طبيعت بشر مي‌كند. «زمين گرد است، پس بياييد بيش از حد خودمان را به جهت مقيد نكنيم. براي كسي كه اهل ناكجاست، هر حركتي بازگشتي است، چرا كه هيچ‌چيز مثل خالي بودن ما را به سوي خود نمي‌كشد.»

تنهايي پر هياهو (گالينگور) جيبي

35 سال است كه در كاغذ باطله هستم و اين قصه عاشقانه من است. 35 سال است كه دارم كتاب و كاغذ باطله خمير مي‌كنم و خود را چنان با كلمات عجين كرده‌ام كه ديگر به هيئت دانشنامه‌هايي درآمده‌ام كه طي اين سال‌ها 3 تني از آن‌ها را خمير كرده‌ام...

شوايك

كتابي كه در دست داريم بي‌گمان از آثار كلاسيك ادبيات جهان است. كلاسيك بودن آن اما جنبه‌اي نامتعارف و غيرمعمول دارد كه در وهله اول از ويژگي‌هاي مربوط به ژانر، و سپس از منظور و نيت نويسنده آن ناشي مي‌شود. به لحاظ ژانر، اين رمان گونه‌اي از ادبيات ساتيريك است كه در آن آدم‌هايي كه به «تيپ» فرارسته‌اند، و وضعيت‌هايي كه سرشت اين آدم‌ها را به بوته آزمايش مي‌گذارد، به شيوه‌اي نو، و درگرفته از زمان و مكاني كه در آن واقعند تصوير شده است.

تنهايي پر هياهو (شوميز)

35 سال است كه در كاغذ باطله هستم و اين قصه عاشقانه من است. 35 سال است كه دارم كتاب و كاغذ باطله خمير مي‌كنم و خود را چنان با كلمات عجين كرده‌ام كه ديگر به هيئت دانشنامه‌هايي درآمده‌ام كه طي اين سال‌ها 3 تني از آن‌ها را خمير كرده‌ام...

من خدمتكار شاه انگليس بودم

كارم را در هتل پراگ طلايي كه شروع كردم، رئيس هتل گوش چپ مرا پيچاند و گفت: «اينجا فقط يه خدمتكاري پس يادت باشه كه نه چيزي مي‌بيني و نه مي‌شنوي، چي گفتم؟ تكرار كن.» گفتم: «نه چيزي مي‌بينم و نه چيزي مي‌شنوم» اين‌بار گوش راستم را گرفت و بلندم كرد و گفت: «در عين حال بايد چشم و گوشت باز باشه. چي بهت گفتم؟ «تكرار كن» حسابي جا خورده بودم ولي قول دادم كه چشم و گوشم باز باشه. اين‌جوري در هتل شروع به كار كردم...

عشق‌هاي خنده‌دار

ميلان كوندراي هنرمند و روشن فكر، برخي از مهم‌ترين عقده هاي مورد نظر فرويد را دست چين كرده و آن‌ها را با چنان تردستي‌اي چرخانده است كه عميق‌ترين و تاريك‌ترين علايق انساني ما را تسخير مي‌كند...حكايت عشق‌هاي خنده‌دار شگفت‌آور و روش‌گرند. دنياي كوندرا پيچيده و پر از استهزا و پارادوكس است. زندگي اغلب بي‌رحم و تحقيرآميز و مضحك و عصباني كننده است.
كلمات كليدي: ادبيات و داستان، ادبي، ميلان كوندرا، حسين كاظمي يزدي