بلقيس سليماني، نويسنده‌اي است كه داستان‌نويسي‌اش را دير شروع كرده، اما تبديل شد به يكي از چهره‌هاي ادبي مهم همين سال‌هاي پراتفاق حاشيه‌اي كه در آن‌ها نفس مي‌كشيم. خانم سليماني در چهارمين دهه عمرش آنقدر به مرگ و شوخي‌هاي آن فكر مي‌كند كه گاهي آدم را به اين گمان مي‌اندازد، در زندگي‌اش چقدر با ابعاد آن برخورد داشته است. خانم نويسنده در داستان‌هاي كوتاه اين كتاب براي فاصله‌ ميان جدي بودن و جدي نبودن زندگي‌هاي امروزي شهري آدم‌هايي را پيدا كرده كه هر روز، شايد از كنارشان رد مي‌شويم و سعي مي‌كنيم شانه‌مان به آن‌ها برخورد نكند. بلقيس سليماني از اين آدم‌ها نوشته، از همان‌هايي كه قرار است روزي براي مردن‌شان آگهي‌هاي كوچك تسليت به روزنامه بدهيم و فكر كنيم، خب، اين هم از وظيفه اخلاقي‌مان! نويسنده اين داستان‌ها زني است ميان‌سال، منتقدي كهنه‌كار و نويسنده‌اي جدي كه سعي دارد، براي دنياي تلخ دوربرمان خط و نشان بكشد... خانم داستان‌نويس با اين نگاه نه قرار است و نه مي‌خواهد دنيا را عوض كند، سليماني با ما شوخي دارد.