نينجاي عصباني مرتب عصباني مي‌شد و مي‌خواست از عصبانيت منفجر شود؛ وقتي كسي اسباب‌بازي‌اش را خراب مي‌كرد، يا وقتي مي‌ديد دارد توي مسابقه مي‌بازد، عصباني مي‌شد و دعوا راه مي‌‌انداخت. او نمي‌دانست چطوري بايد درباره‌ي احساساتش حرف بزند. تا اينكه نينجاي خوش‌بين به او ياد داد چطور بايد جلوي عصبانيتش را بگيرد.