پرگنت مهردوران سخت و نفس‌گير زندگي هنرمند، يعني آشوب‌هاي ذهني در آستانه چهل‌سالگي ايبسن، را بر پيشاني دارد، دوره‌اي كه در آن بيشتر انديشمندان به راه‌هاي رفته و نرفته مي‌نگرند، دو دل مي‌شوند و، همانند پرگنت، به حراج و خانه‌تكاني فكري خود مي انديشند. حمله به ملي‌گرايي خودپرستانه و انزواطلبانه نروژي‌ها، آن هم در بافتي از آئين‌ها و افسانه‌هاي مردمي كشورش و بي‌شكيبي جواني مانده در بند سنت‌هاي پوشالي دست به دست هم دادند تا ايبسن از افسانه پركنت نمايش‌نامه‌اي بسازد و به هم‌وطنانش بفهماند ادبيات و شعر يعني چه. او به بيورنسن يادآوري كرده بود كه «(پرگنت) شعر (به معناي ادبيات مدرن) است؛ و اگر هم نباشد، چنين خواهد شد. مفهوم شعر و ادبيات در مملكت ما، نروژ، بايد بر اساس اين كتاب شكل بگيرد.»