جي.ام. سينگ در چشمه قديسان با بهره جستن از داستان‌ها و زبان عامه تحولات ديني، اجتماعي و فرهنگي ايرلند در اواخر قرن نوزده را به نمايش مي‌گذارد. او تضادهاي پيچيده بين بينايي و كوري و رويا و حقيقت را در قالب يك كمدي هجوآميز كه به مرور، تلخي در پس آن پررنگ‌تر مي‌شود روايت مي‌كند. دنيايي كه در نمايش او مي‌بينيم تناقضش را در قالب تخيلات و تصورات دو شخصيت كور داستان به خوبي نشان مي‌دهد. براي مثال با توصيف آن چه كه بيناها به راستي مي‌بينند و آن‌چه شخصيت‌هاي كور در توهم آن به سر مي‌برند.