كتاب محصول دوراني است كه نويسنده به تازگي مادرش را از دست داده. او در دل فقداني عظيم، به زيبايي، از داشته‌هايش، از خاطرات شيرين خانوادگي‌اش، از همه كساني كه وجودش را ساخته‌اند، از عشق و زندگي، و از مادرش مي‌گويد. بينياردي در شجره‌نامه‌اش به دنبال ردپاهايي مي‌گردد كه كودكي‌اش را به بزرگ‌سالي‌اش پيوند مي‌دهند و در اين ميان منصفانه كاستي‌ها و مشكلات زندگي‌اش را از نظر مي‌گذراند. يتيمان بزرگسال اثري است تحسين‌برانگيز و تاثيرگذار كه به خوبي ضرورت نوشتن از خانواده و پيوندهاي عميق خانوادگي را نشان مي‌دهد.