خلوت پیکاسو (نمایش‌نامه)

خورشید به شکل یک حباب لامپ تحلیل رفته، تا یک بندانگشت از سرهامان فرا می‌تابد. اسب از هراس به ناگاه در نقطه‌ای هول‌آور و تاب‌سوز گرفتار آمده، ورزای پیروز شاخ‌هایش را برافراشته است، انسان‌ها به تشنج افتاده‌اند، پرنده با صدا گرفته جیغ می‌کشد. جست‌و‌جو واژگانی برای توصیف فاجعه سیاه و سفید ما، این زندگی که مثل مهره‌های شطرنج به پیشش می‌بریم، هرگز راه به جایی نمی‌برد. پیکاسو پیام مرگمان را برایمان می‌فرستد؛ هر آنچه دوست می‌داریم رو به مرگ دارد، و اکنون درست به همین علت، ضروری است که هر آنچه دوست می‌داریم در چیزی خلاصه شود که زیبایی‌اش فراموش نشدنی است.