دیوان حافظ شیرازی (2 زبانه، با جعبه) 1186

دیوان حافظ شیرازی؛ از روی نسخه تصحیح‌شده علامه محمد قزوینی، با ترجمه احوال حافظ از لغت‌نامه علی اکبر دهخدا، به خط رایانه‌ای کاوه اخوین؛ چرم برجسته، با جعبه پلاک‌دار. از قدیم حافظ به کسانی که قرآن را از برداشتند اطلاق می‌شده، خواجه شیراز از نیز قرآن را با روایات سبع از برداشت: عشقت رسد به فریاد گر خود بسان حافظقرآن زبر بخوانی با چارده روایتازین رو خواجه کلمه «حافظ» را تخلص خویش اختیار کرد.