هوا را از من بگیر خنده‌ات را نه

"زندگی‌ها چه دلنگرانی، گاه،وقتی که با منی و من پیروزتر و سر فرازتر از دیگر مردان!زیرا نمی‌دانیکه در من استپیروزی هزاران چهره‌ئی که نمی‌توانی بینی،هزاران پا و قلبی که با من راه سپرده‌اند،نمی‌دانی که این، من نیستم،""من""‌ی وجود ندارد،من تنها نقشی‌ام از آنان که با من می‌روند؛که من قوی‌ترمزیرا در خود نه زندگی کوچک خودبل تمامی آن زندگی‌ها را دارم،و همچنان پیش می‌روم زیرا هزاران چشم دارم،با سنگینی صخره‌ئی فرود می‌آیم زیرا هزاران دست دارم، و صدای من در ساحل تمامی سرزمین‌هاستزیرا صدای آن‌هائی را دارمکه نتوانستند سخن بگویند،نتوانستند آواز بخوانند،و امروز با دهانی نغمه سر می‌دهندکه تو را می‌بوسد."