ولی تنها احساس که خواهرش، وارنکا، فکر می‌کرد بر کاساتسکی چیره نشده بود، بلکه یک احساس واقعی مذهبی که با احساس غرور و شیفتگی برتر بودن درهم‌آمیخته بود و وارنکا از آن بی‌خبر بود، او را هدایت می‌کرد. یاس و سرخوردگی از نامزدش مری، که فرشته‌اش پنداشته بود، به همراه توهین رواشده آن‌چنان شدید بود که او را به ناامیدی کشانده بود، و ناامیدی به کجا؟- به خداوند، به ایمان کودکانه‌ای که هیچ‌گاه در او از بین نرفت.
