ناگفته نماند ابي، با اين همه خلوص نيت و پرهيز از هرگونه ارتباط با دخترهاي دانشگاه، حتي در حد نگاه يا سلام، چيزهايي درباره تصوراتش از بهشت و انگيزه‌اش براي حضور در آنجا مي‌گفت كه اگر حوري‌ها مي‌شنيدند, از دستش به اتوبوس ما در [جهنم] پناه مي آوردند.