بله،بله، دوستان من... فيلسوف يوناني بي... بي... بي‌دليل اظهار تاسف نمي‌كرد كه مي‌گفت: چه افسوس بزرگي... آدم بايد در همان لحظه‌اي بميرد... كه تازه مي‌بيند چگونه... چگونه... چگونه... چگونه بايد زندگي كند... اين مرا به ياد حكايتي مي‌اندازد كه اتفاقا در برخي كتاب‌هايم آن را گفته‌ام. آن مريضي كه حالش خيلي خراب بود اما همه عالم هر روز به او مي‌گفتند به نظرشان حالش بهتر شده، سر آخر روزي به دوستانش گفت: بله، بله، دارم از زور خوب شدن مي‌ميرم!