از برجسته‌ترين نقش‌مايه‌هاي كمدي انساني مي‌توان جوان جاه‌طلب (تازه به دوران رسيده، نوخاسته) و آرزوهاي بر باد رفته را ذكر كرد. علاوه بر نمونه بارز باباگوريو، بسياري از آثار بالزاك، كه ذكرشان رفت، صورت‌هاي ديگري از رمان آموزشي بالزاكي يا رمان پرورشي محسوب مي‌شوند. به اين‌ها عناوين زير را نيز مي‌توان افزود: زنبق دره، دختر حوا، عتيقه‌خانه، الاهه هنر ناحيه، و البته رمان نمادين آرزوهاي بر باد رفته كه عنوان و ابعاد آن سبب مي‌شود در مركز اين دايره عظيم قرار گيرد. قهرمان داستان، لوسين دورو بامپره، به توالي نامنظم آرزو/ عزت و ذلت وحدت مي‌بخشد. او كامل‌ترين شكل اين تيپ بالزاكي است - يعني شهرستاني با استعداد و زيبا چهره‌اي كه آرزو دارد نام و آوازه‌اش در همه جاي پاريس بپيچد. ضعف و رنگ‌پذيري لوسين - چند حالتي فكري و جسمي او - شخصيت مستعدي از وي مي‌سازد كه نظرها را جلب مي‌كند و مكان‌هايي را كه در آن‌ها قرار مي‌گيرد با خصوصياتش منعكس مي‌سازد.