حالا صبح است، ببينيد در دنيا چه چيزهاي اطمينان‌بخشي وجود دارد، گل‌هايي كه مي‌شود پريشان كرد، علف‌هايي كه انسان مي‌تواند بكند و در دست‌هايش له كند. اين دست‌ها نخواهند گفت: من نمي‌توانم فراموش كنم... نمي‌خواهم خاطراتم از من فرار كنند. اين دست‌ها دوست ندارند، اين دست‌ها يك روز صبح در حالي كه تغيير كرده‌اند بيدار خواهند شد... اين دست‌ها عاشق خواهند شد...