داستان «آنجا كه ديگر دليلي نيست» گفت‌و‌گويي خيالي است بين يك مادر و پسر شانزده ساله‌اش بعد از خودكشيِ او. كتاب در چند فصل كوتاه گرد آمده و هر فصل با جمله‌اي شروع مي‌شود كه عموماً آغاز گفت‌و‌گوهاي روزمره است. اين كتاب تنها داستاني ساده درباره‌ي فقدان يك عزيز يا از دست دادن او نيست، بلكه دست‌يازيدن به قالبي جديد يا فرمي نو در بيان فقدان است. «كتاب حاضر زاييده ي درد است، داستاني وراي تاب و توان عقل يا منطق. مادري فرزندش را از دست داده و حالا در اين واگويه ها جسميت او را كنار گذاشته و با خود نيكولاي حرف مي زند.»