اين‌که چرا جامعه‌ ادبي و فرهنگي بريتانيا اي. ام. فورستر را برنمي‌تابيد سؤالي است که بايد پاسخش را در رمان اتاقي با يک چشم‌انداز جست‌وجو کرد؛ او را متخصص بازنمايي رياکاري طبقاتي جامعه‌ بريتانيا در ادبيات مي‌نامند.فورستر در اين کتاب از دل قصه‌ سفر تفريحي دو زن جوان بريتانيايي به فلورانس، دست به موشکافي طنزآميزي مي‌زند. سفري که ابتدايش دغدغه‌ اين دو زن براي داشتن اتاقي با چشم‌انداز رودخانه است و پايانش به کشف‌وشهودي غم‌انگيز از روابط ميان آدم‌ها و گريز ختم مي‌شود. قهرمان داستان سفرش را در ايتاليا تا رم ادامه مي‌دهد و هديه‌ رم را با خود به خانه مي‌آورد: نامزدي با مردي از طبقه‌ روشن‌فکر و انگليسي‌ماب؛ مردي نامنعطف که نماينده‌ جامعه‌ مرداني است که هيچ پيوندي با لطافت و روحيات زنانه ندارند؛ پيوندي که لطافت و شور در آن سبک‌سري تعبير مي‌شود.