آدم‌هايي مثل ما خاري تو چشم دنيان. دنيا بارها و بارها و اين خار رو از چشمش درمي‌آره و مي‌ندازه دور. دور انداخته شدن خصلت ماست. اگه اين دنيا مارو نمي‌خواد، ما هم به جاش يه دنياي ديگه رو مي‌خوايم... انجمن مخفي ما بايد بترسونه. نه از روي شرارت، چون شرارت براي به وجود اومدن خير لازمه. در واقع شر قابله خيره. ما بايد حماقت رو بترسونيم! حماقت ريشه همه فسادهاست. هر مصيبت و جنايتي به حساب حماقت قدرقدرت گذاشته مي‌شه. حماقت مادر همه نداشته هاست، نه نداشتن عقل، چون احمق‌ها هم ممكنه معقول باشن. حماقت نداشتن تخيله. چرا سنگيني زندگي روزمره آدم‌ها رو له مي كنه، چرا زير دستمال گردگيري خاكستريش خفه‌شون مي‌كنه؟ چون تخيل ندارن! من درباره فرار از زندگي روزمره موعظه نمي‌كنم، نه فرار به جلو نه فرار به عقب، بلكه از اين بالا با صداي بلند بهشون مي‌گم: بيدار شين! حصار عادت‌هاتون رو بشكونين! چشم‌هاتون رو باز كنين و رويا ببينين!