... همان‌طور كه از ابتدا مشخص بود، خدايان تمايلي به كمك به انسان‌ها ندارند و به جاي آن به دنبال يافتن تعداد كافي افراد خوب، حتي يك نفر البته طبق قوانين خودشان هستند، تا به دستورات آن‌ها اعتبار ببخشد و آن‌ها بتوانند با خيال راحت آن مكان را ترك و همه مسائل پيش آمده را از ياد خود پاك كنند. اين داستان كمي شبيه به آغاز نمايش‌نامه فاوست اثر گوته است، آن جا كه خدا به مفيستوفلس يا همان شيطان مي‌گويد كه من قادرم از گناه تمامي انسان‌ها بگذرم اگر تو بتواني فقط يك نفر كه نمايانگر بهترين نوع بشر است، براي من بيابي. در اين نمايش‌نامه هم، براي خدايان، تنها يك انسان خوب كافي و راضي‌كننده است تا بتوانند با خاطري آسوده به بهشت بازگردند و زمين را به حال خود رها كنند. بر اين اساس، برخي معتقدند كه شهرت اين نمايش‌نامه تا حدي وام‌دار فاوست گوته است و در نهايت به اثري كه گوته در نگارش نمايش‌نامه خود از آن بهره برده، يعني كتاب ايوب برمي‌گردد.