خواب يک زندگي دوم است… نخستين لحظه‌هاي خواب تصوير مرگ است، رخوت مه‌آلودي انديشه را در بر مي‌گيرد، و قادر نيستيم آن لحظه‌ مشخصي را تعيين کنيم که من به صورتي ديگر به کار هستي ادامه مي‌دهد… ديگر نه مرگي هست، نه اندوهي، و نه تشويشي./ «اورليا» در دوران عجيبي زندگي مي‌کرديم، مانند دوران‌هايي که معمولا در پي انقلاب‌ها يا سقوط پادشاهان بزرگ فرا مي‌رسند… دوران ما آميزه‌اي بود از فعاليت، ترديد و کاهلي، آرمانشهرهاي درخشان، کشف و شهودهاي فلسفي و ديني، شور و هيجان واهي، آميخته به غرايز نوزايي؛ ملال ناشي از اختلافات گذشته، اميدهايي نامحتمل./ «سيلوي»