هشتم سپتامبر 2008 خبري جهان ادبي را لرزاند. ديويد فاستر والاس، نويسنده آمريكايي، در 46 سالگي خودكشي كرد. خبر بهت‌آور بود چون تمام آثار والاس تاملاتي هستند براي يافتن معناي زندگي. مردي از نسل تلويزيون و عصر هجوم داده‌ها كه مي‌خواست بداند چطور به كمك ادبيات و با خودآگاهي و مشاهده دقيق مي‌توان به لايه‌هايي از زندگي معنا بخشيد كه در دنياي سرگرمي، پول و قدرت ناديدده مي‌مانند. جستارهاي او، فارغ از مضمون‌شان، بخشي از اين تلاش‌اند: تلاش براي وصل شدن به لايه‌هاي زيرين آدم‌ها و جهان، نه با ساده‌انگاري، كه با ديدن تام و تمام هياهوي جهان؛ با بندبازي بر فراز مغاك سكون پرآشوب اشياء و تجربه‌ها؛ با آشتي دادن آدم‌ها با حقايق پنهان زندگي روزمره، حقايقي كه آن‌قدر به حضورشان عادت كرده‌ايم كه يادمان مي‌رود آن‌ها را ببينيم.