کتاب «بازيگري روان‌تني»، اثري راديکال است؛ زيرا تمام دانسته‌هاي ما از بازيگري، درام، تئاتر و اجرا را زير سوال مي‌برد. کتاب مذکور فقط اثري درباره‌ تاريخ بازيگري و نظريه‌هاي آن نيست؛ بلکه مي‌توان آن را کتابي درباره‌ « تاريخ انتقادي تئاتر تجربي» نيز دانست. زاريلي، بيشتر شيوه‌هاي اجرايي از«کنستانتين استانيسلاوسکي» تا «کيتي ميچل» را تحليل و بررسي مي‌کند و فقط هم به شيوه‌هاي غربي توجه نمي‌کند؛ بلکه به تئاترهاي تجربي شرقي -مثل اجراهاي «اوتاشوگو» و «تاداشي سوزوکي» - نيز مي‌پردازد. زاريلي تنها به بازيگري نمي‌پردازد؛ بلکه اصول و مباني کارگرداني، دراماتورژي و نقد تئاترهاي پست‌دراماتيک را نيز آموزش مي‌دهد.