گاهي كه همه چيز. به هم ريخته است. وقتي همه دسيسه‌ها. و عذاب‌ها. ساعت‌ها. روزها. هفته‌ها. سال‌ها. هدر رفته‌اند. در تاريكي روي تخت‌خوابم. دراز مي‌كشم. زل مي‌زنم به سقف. و فكري به سرم مي‌زند. كه براي همه چندش‌آور است: هنوز هم. بوكوفسكي بودن. خوب است.