زن تنومد بود و كيف بزرگي داشت كه تنها چيزي كه تويش پيدا نمي‌شد ميخ و چكش بود. كيف تسمه درازي داشت كه آن را اريب رو شانه‌اش انداخته بود. ساعت هفت شب بود، هوا تاريك بود. زن تك‌و‌تنها قدم مي‌زد كه پسر دوان‌دوان خودش را به پشت سر او رساند و سعي كرد كيف را بقاپد... (از متن كتاب)