وقتي مسير زندگي شخصي خود را طي مي‌كنيم، رنج‌هايي مي‌كشيم و زخم‌هايي برمي‌داريم كه به روح ما مي‌چسبند، درست مثل خارهايي كه به جوراب كوهنوردي فرو مي‌روند و آن‌جا مي‌مانند. اين مسافران قاچاقي ابتدا بي‌اهميت به نظر مي‌رسند، اما با گذشت زمان اگر جايي توقف نكنيم و آن‌ها را بيرون نكشيم، جمع‌شدنشان روي هم باري بر دوش روح ما خواهد شد. به سوي بخشش داستان كسي است كه پاي پياده مسيري طولاني را شهر به شهر و گذر به گذر در امريكا طي مي‌كند و در راه با آدم‌ها، دنياها و دريافت‌هايي جديد روبه‌رو مي‌شود.