عصبيت يه مرحله از تكامله. ماقبل رنج جسماني. اين‌جوري كه شما در مرحله پيش از آزار، مجاز به تقيه‌ايد. تقيه اسم مصدره و فعل اون از ثلاثي مزيد مي‌آد. معناي اون حفظ و صيانت از آزار و اذيت جسميه. در بعضي از كتاب‌ها هم تقيه به معناي پرهيز و نگبانيه. توي سيكل عصبيت نمي‌شد تقيه كرد، چون هيچ فشاري به جسم نمي‌آد! (بخشي از متن كتاب)