براي هنر برازنده‌تر از آن نيست كه زندگي معاصر را بازگو كند. بدبختانه بورژوازي قرن نوزدهم، يك تفاوت عمده با بورژوازي قرن شانزده و هفده دارد، بورژوازي قرن نوزده بيش‌تر سرگرم مسايل علمي است تا مسايل غيرانتفايي و به ويژه مسايل هنري، اين نكته به طرز ناخوش‌آيند در تاتر كنوني بورژوازي بارز است. سخن‌گويان آن: اوژيه و دوماي پسر چندان چون مولير در توصيف كارآكترها و چنان كه مطلوب ديده‌رو بود در توصيف شرايط براي بيان تراژدي و رنج‌هاي دروني، ورزيده نيستند و هرگاه كه به اين كار دست يازيده‌اند، جلوه‌اي نداشته‌اند.