مفهومي كه امروزه از پديده تروريسم و كلمه «تروريست»‌ در اذهان عمومي جا افتاده محصول روايتي است كه در طول سال‌هاي متمادي از طرف رسانه‌ها و ديگر وسائل ارتباطات جمعي كشورهاي سلطه‌گر تكرار شده و مي‌شود. در خلال انقلاب كبير فرانسه هنگامي كه اين واژه در فرهنگ روز وارد شد، دولت‌هايي، كشورهاي در حال جنگ با خود را با اين واژه متهم كردند و طبيعتا دولت‌هاي «تروريست» هم مقابله به مثل نمودند. علاوه بر اين بسياري از كشورها براي توجيح شكنجه، زندان و حتي حذف فيزيكي مخالفان داخلي خود از چنين برچسبي براي سركوب دگرانديشان و مخالفان خود استفاده كردند. در زمان‌هاي نزديك‌تر به ما هم براي بعضي از قدرت‌ها استفاده از كلمه «تروريست»‌ به دستاويزي براي توجيح تجاوز و اشغال ديگر كشورها تبديل شده است. درست به خاطر جاافتادن ساختگي مفهوم اين كلمه در اذهان عمومي، چنين روندي توانسته با اعتراض ناچيز و بي‌تفاوتي افكار عمومي جهاني به راحتي ادامه يابد. انگيزه و اميد نويسنده اين نمايش‌نامه‌ها برانگخيتن بازانديشي و غور درباره اين موضوع و سوءاستفاده‌اي است كه اشغالگران از مفهوم تروريسم و كلمه «تروريست» انجام مي‌دهند.