وقتي مي‌خواستم به دنيا بيايم، از قابله پرسيدم:«سينما اختراع شده؟» گفت:«آره.» و من به دنيا آمدم. واقعيت اين است كه وقتي به كلاس اول دبستان رفتم و باسواد شدم، اولين ذهنيتم اين بود كه بتوانم داستان بنويسم. يادم مي‌آيد كه غروبي بهاري با خانواده و اقوام مادري‌ام جمع بوديم. يكي از دايي‌هايم داستان من را با صداي بلند مي‌خواند و مدام تعريف و تمجيد مي‌كرد و مي‌گفت آفرين كيانوش! اما من از خجالت در اتاق پنهان شده بودم.