اكنون شب است، چراغ آخرين پنجره خاموش مي‌شود. ستاره بزرگي بر فراز لور پاسباني مي‌دهد. باد به پوست گراز آويخته از شاخه بلوط مي‌پيچد و صدايي مثل طبل مي‌دهد. قطرات خون سياه، همچون آتش اشك، بر سينه سوخته چمنزار مي‌چكد.