جمجمه‌اي در كانمارا دومين بخش از تريلوژي لينين است. بخشي از اين سه‌گانه كه اتفاقا كمتر از دو بخش ديگر مورد توجه قرار گرفته. اين بار هم زمينه مكاني نمايش، لينين است كه شهره به زيبايي است و اين‌بار هم اين زمينه زيبا، بستر وقوع رويدادهايي است كه تهي شدن شكل‌هاي اجتماعي را از محتواي معهود خود نشان مي‌دهد. فرم‌هايي از نسبت و مناسبت كه با حفظ شكل، ابدا كاركرد سابق خود را ندارند و صرفا محرك پديد آمدن شكلي از نقصان‌اند كه آميزه‌اي از وحشت و خنده‌هاي بلند هيستريك را سبب مي‌شود. اين اثر خواندني اگر چه در سبك و روش تفاوت چنداني با ساير آثار نمايشي و سينمايي مك دونا ندارد، اما باز هم دربردارنده رويدادهايي ناب و تامل‌برانگيز است.