انگار عادت كردبم به گناه ساده. به همين كاراي پيش پا افتاده. روزاي تكراري، خواب و دل مشغولي. غصه بي‌مورد، حرفاي معمولي. گاهي وقتا گيرم، گاهي از خود بي خود. آخرم مي‌پرسم كه چي بود و چي شد؟