رابينسون كروزو، نوشته دانيل دوفو، كه حتما معرف حضورتان هست؟ اين را سال 1343 خواندم، وقتي سيكل اول دبيرستان بودم. هنوز سالم و سرزنده به زندگي‌اش در كتاب‌خانه‌ام ادامه مي‌دهد. خيلي دوستش دارم و برايم عزيز است. همچنان بوي به مي‌دهد. البته اين بو در حافظه من است نه در اوراق كتاب. حالا چرا بوي به؟ چون زماني كه اين كتاب را خواندم، جاي شما خالي، رفته بوديم به دهكده‌اي نزديك اصفهان و من اين را در اتاقي خواندم كه در طاقچه‌هايش به چيده بودند.