خاطره‌اي در درونم است چون سنگي سپيد در درون چاهي. سرستيز با آن ندارم، توانش را نيز: برايم شادي است و اندوه. در چشمانم خيره شود اگر كسي آن را خواهد ديد. غمگين‌تر از آني خواهد شود كه داستاني اندوه‌زا شنيده‌است. مي‌دانم خدايان انسان را بدل به شيئي مي‌كنند، بي‌آنكه روح را از او برگيرند. تو نيز بدل به سنگي شده‌اي در درون من تا اندوه را جاودانه سازي.