خورشيد به شكل يك حباب لامپ تحليل رفته، تا يك بندانگشت از سرهامان فرا مي‌تابد. اسب از هراس به ناگاه در نقطه‌اي هول‌آور و تاب‌سوز گرفتار آمده، ورزاي پيروز شاخ‌هايش را برافراشته است، انسان‌ها به تشنج افتاده‌اند، پرنده با صدا گرفته جيغ مي‌كشد. جست‌و‌جو واژگاني براي توصيف فاجعه سياه و سفيد ما، اين زندگي كه مثل مهره‌هاي شطرنج به پيشش مي‌بريم، هرگز راه به جايي نمي‌برد. پيكاسو پيام مرگمان را برايمان مي‌فرستد؛ هر آنچه دوست مي‌داريم رو به مرگ دارد، و اكنون درست به همين علت، ضروري است كه هر آنچه دوست مي‌داريم در چيزي خلاصه شود كه زيبايي‌اش فراموش نشدني است.