گاهي بايد از چيز‌هايي که عقب نگهت مي‌دارند خداحافظي کني تا جلو بروي.... شبحي پيدا مي‌شود و بذر دوستي را به دختري به نام ثريا تقديم مي‌کند. تنهايي دختر مانند خاک حاصلخيزي در قلب اوست که آن بذر را در اعماقش فرو مي‌برد. دختر آن‌قدر به بذر نوپاي نوکاشته فرصت مي‌دهد تا رشد کند و تمام وجودش را در بر بگيرد،تکه‌هاي شکسته‌اش را پيوند بزند و او را يکپارچه کند.