درك فيلم رهنموني آشنا كننده براي بيننده‌اي است. كه مي‌خواهد از عنصرهاي گوناگون تشكيل دهنده يك فيلم و كليتي كه اين عنصرها پديد مي‌‌آورند به دريافتي هنرورانه نائل آيد؛ و براي او آموزشي است در اين موضوع كه چگونه به فيلم نزديك شود، و اينكه چرا نحوه اين نگاه به فيلم با نحوه نزديك شدن به قالب‌هاي بياني ديگر، به ويژه داستان، فرق دارد. اگرچه نويسنده صراحتا به اين نكته اشاره نمي‌كند، پيداست كه تلويحا همين را مي‌خواهد به خواننده يادآور شود، و در بند نگرش‌هاي جامعه‌شناختي، روانشناختي، فلسفي، و نظاير آن نيست و مي‌كوشد كه به سادگي روشن كند زبان فيلم (كه ابدا چيز موهومي نيست) منطق، نحوه بيان، خصوصيات، و كاركردي ديگر و از آن خود دارد- مسئله اي به ظاهر بديهي و بي‌نياز از بازگويي مكرر كه گويي همواره بايد گفته شود. درك فيلم در حد خود انگيزه‌اي است براي خواننده تا فيلم‌هاي مورد بحث را در فروغي تازه ببيند، فيلم‌هايي كه عموما براي تماشاگران ايراني آشناست و بارها در اينجا به نمايش درآمده و علاوه در ميان منتقدان جهان نيز مطمح بحث و نظر فراوان بوده است.