[صحنه، ميدانچه‌اي است كه از سه سو تماشاگران پيرامون‌اش را گرفته‌اند. سوي ديگر كه پشت صحنه است با ديواري پارچه‌اي پوشانده شده كه گاه به گاه از پس آن، ويديوهايي تابانده مي‌شود. زمين ميدانچه، آكنده از شن خشك است؛ به آن اندازه كه راه پيمودن بر آن اندكي دشوار شود. در آغاز، بانگ توفان به گوش مي‌آيد. از پس زماني كه مي‌گذرد از ميان توفان، فرياد كسي از دور شنيده مي‌شود؛ و سرانجام صداي ديگران. به ترتيب، شش نفر از شش سو به ميانه ميدانچه پا مي‌گذارند. هر يكي فانوسي به دست دارد و نوري ديگر در ميدانچه نيست جز نور فانوس‌هاشان...