جان: فكر كردم شايد اون‌جا چيزي نباشه. [مكث] فكر كردم هيچي اون‌جا نباشه. بعدش يه نگاه به كتابم انداختم. فكر كردم شايد هيچي توي كتابم نباشه. از ساختمونا مي‌گفت. شايد هيچي توي ساختمونا نباشه. و .. يا توي كره زمينم. كره زمينو ديدي؟ ديديش؟ دائي: آره. جان: شايد هيچي راجع بهش نباشه. ما نمي‌دونيم اون‌جا چي هست. ما چيزايي كه اون‌جا هستن رو نمي‌شناسيم. دائي: من اون‌جا بودم. جان: يا ما توي ساختمونا نبوديم. يا توي تاريخ. توي تاريخ اشيا يا فكر. (بخشي از نمايش‌نامه)