- ... عظمت تاريخ گذشته، توي خودش نيست، توي حال و وضع ناخوش ماهاست كه هميشه از اين ناخوشي فرار مي‌كنيم به بوده‌هاي گذشته، يا به روياهاي آينده، يعني درگير «شدن‌هاي» اكنون نيستيم. - نه خير خانم! عظمت تاريخ ما توي خودشه، توي ريشه‌هاي بجا مونده‌شه... سرش همينه كه آدم ميل داره دنبال اصل و ريشه خودش بگرده. - به نظر من گمگشته ما، همون فهم انسان از خودش و تاريخ خودشه. زندگي مثل يه دالان تاريكي‌ئه كه اگر چراغ روشن نكني و فهم روشني ازش نداشته باشي، بخصوص اگه دخل و سهمي در آن نداشته باشي، از ترس جان فرار مي‌كني به پشت سرت كه شناخت روشن‌تر از اون داري. يعني پناه ميبري به زمان و مكان و آدم‌هاي گذشته كه به تو هويت از قبل آماده ميدن.....