چهاردهمين فيلم بلند فرانسوا تروفو (1984 -1932)، پس از سه فيلم موفق (از چهارصدضربه تا ژول و ژيم) و موفقيت‌هاي گاه نسبي و گاه يك‌درميان (از پوست لطيف تا روز به‌جاي شب)، براي ثبت تصوير غوطه‌ور عاشقي شيدا در گرداب احساسات، به دامان زندگي‌نامه‌اي واقعي پناه مي‌برد و داستان عشق يك‌سره و منحصر‌به فرد دختر و ويكتورهوگو را با لحني محزون و خويشتن‌دار روايت مي‌كند.