لوله‌كش:[ناگهان از دستشويي بيرون آمده و وارد صحنه مي‌شود] يه جايي تو اعماق اون لوله‌ها، انگار يه مردي رو اون پايين بستن و جريان آب روي دهنش مي‌ريزه در حال فرياد زدن. مت: چي داري مي‌گي؟ لوله‌كش: تمام روز، نه دقيقا شبيه صداي يك انسان، بيش‌تر شبيه صداي يك نهنگ درحال‌مرگ پر از اندوه، انگار داشته تجربه مرگ تدريجي‌ش رو توي گوشت زمزمه مر‌كرده. [مت ترسيده.] مت: چطور همه اينا رو مي‌دوني؟ مه همش رو براي آنا تعريف نكردم. لوله‌كش: خودتم مي‌دوني يه چيزي توي اون لوله‌ها هست، فقط مي‌ترسي كه بري اون پايين. مت: برم اون پايين؟ [لوله‌كش سر تكان مي‌دهد.] من: چطوري بايد برم اون پايين؟ لوله‌كش: خودت چي فكر مي‌كني؟