بخت با شكسپير يار بود؛ زيرا حرفه نمايش‌نامه‌نويسي را در زمانه‌اي برگزيد كه جامعه شهري انگلستان، تئاتر و زبان انگليسي از رهگذر وام و حتي ابداع كلمات در حال توسعه بود. اشعار موزون و مقفاي مردان ملكه جاي خود را به شعر سپيد داد كه جذبه فراوان داشت. به علت شيوع طاعون تماشاخانه‌ها از فوريه 1593 تا ژوئن 1594 بسته شد. نمايش‌نامه‌ها تنها در دربار و خانه‌هاي اشراف و اعيان در خارج از لندن اجرا مي‌شد. شكسپير به اجبار در پي ممر معيشتي ديگري بود. تعطيلي تئاتر فشار مالي زيادي به او وارد كرد. افزون بر هزينه‌هاي خودش در لندن، مي‌بايست از خانواده‌اش در استراتفورد نيز حمايت مي‌كرد. جلب حمايت مالي مي‌توانست به دريافت عايدي و پيشرفت منزلت اجتماعي بينجامد. در اين برهه به ارل ساوت‌همپتون روي آورد، جواني متمول كه عاشق سينه‌چاك تئاتر بود.