حال و شور و خجستگي موجود در غزليات شمس تبريزي، چنان است كه مي‌تواند نمونه بي بديل شعر آسماني زمينيان محسوب شود. مولانا در اين بحر آتشناك آنچنان هوشيارانه و در عين حال مستانه بر سر و آستان سخن رفته است كه باور جنبه‌هاي گوناگون آن از حيث عاقلانه و عاشقانه بودن و مقيد و رها بودن و همه هم‌گرم و آتشين خالي از دشواري نيست. در دفتري كه پيش روي داريد، كوشش وافري به عمل آمده است تا گره از رازهاي سر بسته اين معجون شفاگر گشوده شود و اندكي از بسيار شمسي پر شعاع و تشعشع گفته آيد.