گويي شعله قلبش توان آن را داشت كه شب‌هاي تاريك تمامي درياهاي ناشناخته را روشن كند و خيال فريا فانوسي راهگشا بود در ميان آبتل‌هاي ناپيدا، انگار بادها مسخر شده بودند تا به سوي آينده پيشش برانند و ستاره‌ها در مدارشان مي‌گشتند تا چنين آينده‌اي را رقم بزنند. گويي جادوي اشتياقش را توان آن بود كه كشتي را حتي بر قطره‌اي ژاله پيش براند يا از سوراخ سوزني عبور دهد؛ و اين‌ها نبود مگر به خاطر طالع نيكوي بونتيو كه مقدر شده بود در خدمت چنين عشقي باشد، عشقي چنان پرفيض كه هر مسيري را بر زمين روشن و هموار و ايمن مي‌كرد.