لنگرگاهي در شن روان شرح تجربه‌ي سوگ و مواجهه با فقدان است از زبان شش نويسنده در سه قالب متفاوتِ جستار، نامه‌نگاري و خاطره‌پردازي‌. نويسندگان اين كتاب از تجربه‌ي سوگ و تأمل در مرگ حرف مي‌زنند و از احساسات و احوالي كه از پي آن مي‌آيند و از زندگي كه صورت تازه‌اي مي‌يابد. در دوره‌اي كه پاندمي‌ فرصت مناسك جمعي سوگواري را از بسياري از ما گرفته و ناگزيريِ رويارويي روزمره با مرگْ دلداري‌هاي كليشه‌اي و سطحي را از معنا تهي كرده است، شايد بيش از هر وقت ديگري به تسلابخشيِ ادبيات و به روايت صريح و عريان ديگران از تجربه‌شان در روزهاي سوگواري نياز داريم. لنگرگاهي در شن روان كشف پيوندي شگفت‌انگيز و انساني است ميان درد «من» و درد آدم‌هاي ديگر در زمان‌ها و مكان‌هاي ديگر.