علفزار كم‌كم از جمعيت پر مي‌شد. زن‌هاي خانه‌دار با چترهاي بزرگ، سبدها، و بچه‌هايشان به مردم تنه مي‌زدند. اغلب مي‌بايست در برابر صف درازي از زن‌هاي دهاتي و خدمتكارهايي كه جوراب‌هاي آبي، كفش‌هاي تخت و انگشتر نقره داشتند و از نزديك بوي شير مي‌دادند، خود را كنار كشيد. اين زن‌ها در حال راه رفتن دست همديگر را مي‌گرفتند و به اين شكل در طول علفزار، از رديف درختان كبوده گرفته تا چادر ضيافت پخش مي‌شدند.